LA MISTERA OBJEKTO (1a Parto)................... L'OGGETTO MISTERIOSO (1a Parte)................

1a) Parolu ni iom de Esperanto

Estas nekredeble kiel ĉi tiu internacia lingvo, kreita majstre ĉe skribotablo en 1887 el sinjoro ĉi apude: Ludvik Lazar Zamenhof (1859-1917), pola doktoro kaj unu el plej granda poliglotoj transitaj en la Historio,…
malgraŭ ekzistus kaj disvastiĝus sin antaŭ 120 jaroj,
malgraŭ ekzistus kelkajn milionojn da homoj kiuj parolas ĝin en ĉiuj anguloj de la mondo,
malgraŭ ĝin estus la plej sukcesinta eksperimento inter la centoj da provoi faritaj el homo, dum la jarcentoj, por doni al la tuthomaro ilon de komunikado egalecan, neŭtralan kaj pacan,
malgraŭ estus tre facile lerni ĝin,
malgraŭ ke oni farus senfinajn esperimentojn por sukcese demonstri siajn efikecon kaj adapteblecon,
malgraŭ oni prezentus leĝproponojn en Italio kaj en Europo por sia instruado…

MALGRAŬ ĉio ĉi (kaj oni povus daŭrigi), l’Esperanto estas "mistera objekto" por milionoj da italoj. Kaj tamen ankaŭ en Italio, preskaŭ en ĉiuj regionoj, en ĉiuj provincoj, en ĉiuj urboj, ekzistas grupon, aŭ asocion kiun engaĝas siajn aliĝintojn por la kono kaj la disvastigo de Esperanto.

....................................................................................................
Jen resumon de ĉefaj idealoj, celoj kaj taŭgecoj de Esperanto:

Esperanto estas internacia, planizita lingvo kiu ekzistas ekde cent dudek jaroj. Ĉefe ĝi estas utila por komunikado inter homoj de diversaj nacioj kiam ili ne havas komunan gepatran lingvon. Ĝi ne apartenas al iu speciala popolo aŭ lando kaj pro tio funkcias kiel neŭtrala lingvo.
Kiam oni uzas Esperanton oni sentas sin pli egala el lingva vidpunkto kompare kun uzi ekzemple la anglan parolante kun persono kiu havas la anglan kiel gepatran lingvon.

Esperanto estas facila: Danke al la strukturo kaj la konstruado de la lingvo estas kutime multe pli facile ekregi Esperanton kompare kun iu fremda nacia lingvo. Ĝi havas malmuntajn regulojn kaj neniun escepton, sed ĝi estas riĉega el leksika vidpunkto tiel ke eltiritis almenaŭ el dek kvin lingvoj inter la plej gravaj je la tutmonda nivelo.

Esperanto estas vivanta lingvo. Ĝi evoluas kaj vivas same kiel aliaj lingvoj kaj per ĝi eblas esprimi ĉiujn aspektojn de homa pensado kaj sentado. La mem kreinto, Ludvik Lazar Zamenhof, pola okulisto doktoro, fondis internacia Academio (1908) kiu, kiel “La Crusca” en Italio, prizorgas sian evoluon kaj konformemon aŭ modernaj necesoj.

Esperanto estas lingvo de paco, ĉar ĝi kapablas interkomprenigi la homojn de ĉiuj mondpartoj. Interkompreniĝo eble ne sufiĉas por certigi pacon, sed ĝi estas la antaŭkondiĉo de vera packulturo. Esperanto estas lingvo de paco, ĉar ĝi estas la plej demokrata komunikilo. Ĝi estas demokrata, ĉar ĝi estas facile lernebla de ĉiaj homoj, sendepende de la sociala aparteno, ekonomia nivelo aŭ kulturdeveno.

Ĝi estas demokrata, ĉar ĝi estas vere neŭtrala, kaj ĝi ne favoras iun popolon kompare kun aliaj, kaj ĝi egalrajtigas ĉiujn. Aldone ĝi havas, kiel duan propran fundamentan celon, la defendon de lingvaj kaj kulturaj malsamecoj ekzistantaj en la mondo, kaj de grandaj ekonomiaj kaj politikaj ŝtatpotencoj, kiel de primitivaj triboj de Amazonio, aŭ de Borneo, k.c.

Esperanto estas la plej demokrata lingvo, ĉar ĝi rompas la privilegiojn de la elitoj, kaj ĝi ne sin trudas per la forto de ekonomio aŭ de la armiloj, kiel ĉiam okazis en la homhistorio per politika aŭ kultura koloniismo.

Internacia lingvo kreita de Zamenhof ne estas revo.
Dum pli ol unu jarcento milionoj da homoj tra la tuta mondo uzas ĝin por kiuj-ajn bezonoj, sed ĉiuj memvolekaj ofte meminstrue lernis ĝin.

Ĉu tio ja ne estas eksterordinara afero?

____________________________________________________________________1a)
1a) Parliamo un po' di Esperanto.

E' incredibile come questa lingua internazionale, creata magistralmente a tavolino nel 1887 dal signore in alto a destra: Ludovico Lazzaro Zamenhof (1859-1917), medico polacco e uno dei massimi poliglotti passati alla Storia, …
nonostante esista e si diffonda da 120 anni,
nonostante ci sia qualche milione di persone che la parla in ogni angolo del globo,
nonostante sia l'esperimento di gran lunga più riuscito tra le centinaia di tentativi fatti dall'uomo, nel corso dei secoli, di dare all'umanità intera un mezzo di comunicazione egualitario, neutrale e pacifico,
nonostante sia molto facile apprenderla,
nonostante che ci siano satati un'infinità di esperimenti per dimostrarne con successo l'efficacia e la versatilità,
nonostante siano state presentate proposte di legge, in Italia e in Europa per il suo insegnamento...

NONOSTANTE tutto ciò (e si potrebbe continuare) , l’Esperanto è ancora un "oggetto misterioso" per milioni di italiani. Eppure anche in Italia, quasi in ogni regione, in ogni provincia, in ogni città, esiste un gruppo o un'associazione che impegna i suoi aderenti a far conoscere e diffondere l'Esperanto.
…………………………………………………………...................…..
Ecco un riassunto dei principali ideali, scopi e funzionalità dell’Esperanto:

L’ Esperanto è una lingua internazionale pianificata che esiste ormai da centoventi anni. Innanzitutto è utile per la comunicazione tra persone di diverse nazioni, quando essi non hanno una lingua madre comune. Essa non appartiene ad alcun particolare popolo o paese e perciò svolge la funzione di lingua neutrale.
Quando si usa l’Esperanto ci si sente alla pari, dal punto di vista linguistico, allo stesso modo di chi, per esempio, usa l’Inglese con una persona che parla l’Inglese come lingua madre.

L’Esperanto e facile! Grazie alla struttura e alla costruzione della lingua, solitamente è molto più facile da padroneggiare rispetto a qualsiasi lingua nazionale straniera. Essa ha pochissime regole e nessuna eccezione, però è ricchissima dal punto di vista lessicale poiché è ricavata da almeno quindici lingue tra le più importanti a livello mondiale.

L’Esperanto è una lingua viva. Si evolve e vive come le altre lingue e per mezzo di essa è possibile esprimere ogni aspetto del pensiero e del sentimento umani. Lo stesso inventore, Ludovico Lazzaro Zamenhof, medico oculista polacco, ha fondato un’Accademia internazionale (1908) che, come “La Crusca” in Italia, ne cura l’evoluzione e l’adeguamento alle esigenze moderne.

L’Esperanto è la lingua della pace. Essa rende possibile la comprensione tra le persone di tutte le parti del mondo. La comprensione forse non basta per garantire la pace, ma è la premessa per una autentica cultura della pace. L’Esperanto è la lingua della pace perché è lo strumento di comunicazione più democratico. E’ democratico perché è di facile apprendimento per tutti, indipendentemente dall’ estrazione sociale, livello economico o retaggio culturale.

E’ democratica perché è veramente neutrale, non favorisce alcuna popolazione nei confronti di altre e garantisce parità di diritti a tutti. Inoltre essa ha come scopo fondamentale la difesa delle diversità linguistiche e culturali esistenti nel mondo, siano esse quelle delle grandi potenze politiche ed economiche, come delle tribù primitive dell’Amazzonia, o del Borneo, ecc.

L’Esperanto è la lingua più democratica perché annulla i privilegi delle élites e non si impone con la forza dell’economia o delle armi, come sempre è successo nella storia mediante la politica e la cultura del colonialismo.

La lingua internazionale creata da Zamenhof non è un sogno. Da più di un secolo milioni di persone di tutte le parti del mondo la usano per qualsiasi esigenza, ma tutti l'hanno appresa spontaneamente e spesso con metodi autodidattici.

Questo non è già una cosa straordinaria?