17 agosto 2007
LA “AMASBUĈADO” DE LA VIRINOJ (el titolo de letero al hieraŭa “l’Unità”) /// LA “MATTANZA” DELLE DONNE (dal titolo di una lettera a “l’Unità” di ieri)
...........................................................................................
Jes, eble ke la vorto "AMASBUĈADO, reprenita el letero al hieraŭa “l’Unità” estas iom forta, sed estas tiu kiu sen multaj vortludoj estas okazinte en ĉi tiuj tempoj en Italio kaj ankaŭ en aliaj Landoj samaj al nia.
Ankaŭ estas vere ke virinoj viktimoj de la plej kruelaj perfortoj far de viroj ĉiam ekzistis. Tre ofte ŝi estas viktimoj de samaj viroj kiuj kredis de ami aŭ de estis amintaj de “siaj” virinoj. Ofte estas junaj kaj junegaj virinoj kiuj nekapablis malkovri en la tempolimo ke tiu amo de kiu ŝi estis ricevantoj (aŭ pli bone estus diri : «obiektojn»), reale estis nur morbeca posedo. Ne hazarde mi skribis « siaj » inter citilojn.
Mi diris, ĉiam ekzistis krimoj contraŭ virinoj, kaj oni povus pensi ke nenion ŝanĝis. Kiel pli kaj pli ofte okazas, oni periode parolas de tio, la amaskomunikiloj ja fine ĉiuj adoptis saman perversan strategion: Ili sin ĵetis sur deĵortempan novaĵakaparon kiel falko sur sian predon; nun estas periodo de «murditaj virinoj » (ekskuzu krudecon) kiu estas vaste aŭdantara. Poste kiam la "bravaj ĵurnalistoj" trovos sciigojn kiuj havos ankoraŭ pli spektantaron, ili ne plu sin okupi de ĉi tiu ke mi ankaŭ nomis «amasbuĉado». Escepte de ĉion refari de la komenco kun la obseda rekantaĵo kiu estas ĝin mem signo de socio englutita en la moralan kaj kulturan defalon. Pli kaj pli “senekvilibra» socio.
Kiel bele se nenion estus ŝanĝinte! Bedaŭrinde oni spektas eskaladon de nekredeblaj perfortoj kompare de personoj kiu havas nur la malpravon de ami pli multe, aŭ de revi la veran amon kaj, kiel mi aludis, de nealveni je koncepti, ekskluditaj raregaj esceptoj, ĝis tiu punkto povas alveni la venĝa malamo en menso blindigita kaŭze ĵaluzon, kaŭze manio de fizika kaj pzika posedo de sia similulo. Estas viroj sukuboj de malvera komplekso de supereco kiu vidas nur en la perforto kaj en la venĝo la solvadon je siaj frustracioj, sed ili fakte sin montras kiel mizerajn kazojn de uzo de bruta forto, frukto de granda psikologia malforteco. La virino mortas, sed paradokse restas ŝin la plej fortan.
Ĉu vi pensas pri tio ?
Sì, forse il termine "MATTANZA", ripreso da una lettera di ieri a “l’Unità”, è un po’ forte, ma è quello che senza tanti giri di parole sta avvenedo di questi tempi in Italia e anche in altri Paesi simili al nostro.
E’ anche vero che donne vittime delle violenze più efferate da parte degli uomini ci sono sempre state. Spessissimo vittime degli stessi uomini che credevano di amarle o di averle amate le “loro” donne. Spesso giovani e giovanissime donne che non hanno saputo scoprire in tempo che quell’amore di cui erano destinatarie (o meglio sarebbe dire: “oggetti”), in realtà era soltanto morboso possesso. Non a caso ho scritto “loro” tra virgolette.
Dicevo, ci son sempre stati crimini contro le donne, e si potrebbe pensare che nulla è cambiato. Come sempre più spesso accade, se ne parla a periodi, i media ormai hanno adottato tutti la stessa strategia perversa: si gettano sullo scoop di turno come il falco sulla preda; adesso è il periodo delle “donne ammazzate” (scusate la rudezza) che fa tantissimo audience. Poi quando i “bravi giornalisti” troveranno notizie che fanno più audience ancora, non si occuperanno più di questa che anch’io ho chiamato “mattanza”. Salvo poi ricominciare da capo in un tormentone ossessivo che è esso stesso indice di una società in preda al degrado morale e culturale. Una società sempre più “squilibrata”.
Magari fosse che non sta cambiando niente! Purtroppo si assiste ad una escalation di violenze incredibili nei confronti di persone che hanno solo il torto di amare di più, o di sognare l’amore vero e, come accennavo, di non arrivare a concepire, salvo rarissime eccezioni, fino a che punto può arrivare l’odio vendicatore in una mente accecata dalla gelosia, dalla mania del possesso fisico e psichico di un proprio simile. Sono uomini dominati da un falso complesso di superiorità che vedono solo nella violenza e nella vendetta la soluzione alle loro frustrazioni, ma si rivelano in realtà dei miseri casi di uso delle forza bruta, frutto di una grande debolezza psicologica. La donna muore, ma paradossalmente resta lei la più forte.
Voi cosa ne pensate?
Jes, eble ke la vorto "AMASBUĈADO, reprenita el letero al hieraŭa “l’Unità” estas iom forta, sed estas tiu kiu sen multaj vortludoj estas okazinte en ĉi tiuj tempoj en Italio kaj ankaŭ en aliaj Landoj samaj al nia.
Ankaŭ estas vere ke virinoj viktimoj de la plej kruelaj perfortoj far de viroj ĉiam ekzistis. Tre ofte ŝi estas viktimoj de samaj viroj kiuj kredis de ami aŭ de estis amintaj de “siaj” virinoj. Ofte estas junaj kaj junegaj virinoj kiuj nekapablis malkovri en la tempolimo ke tiu amo de kiu ŝi estis ricevantoj (aŭ pli bone estus diri : «obiektojn»), reale estis nur morbeca posedo. Ne hazarde mi skribis « siaj » inter citilojn.
Mi diris, ĉiam ekzistis krimoj contraŭ virinoj, kaj oni povus pensi ke nenion ŝanĝis. Kiel pli kaj pli ofte okazas, oni periode parolas de tio, la amaskomunikiloj ja fine ĉiuj adoptis saman perversan strategion: Ili sin ĵetis sur deĵortempan novaĵakaparon kiel falko sur sian predon; nun estas periodo de «murditaj virinoj » (ekskuzu krudecon) kiu estas vaste aŭdantara. Poste kiam la "bravaj ĵurnalistoj" trovos sciigojn kiuj havos ankoraŭ pli spektantaron, ili ne plu sin okupi de ĉi tiu ke mi ankaŭ nomis «amasbuĉado». Escepte de ĉion refari de la komenco kun la obseda rekantaĵo kiu estas ĝin mem signo de socio englutita en la moralan kaj kulturan defalon. Pli kaj pli “senekvilibra» socio.
Kiel bele se nenion estus ŝanĝinte! Bedaŭrinde oni spektas eskaladon de nekredeblaj perfortoj kompare de personoj kiu havas nur la malpravon de ami pli multe, aŭ de revi la veran amon kaj, kiel mi aludis, de nealveni je koncepti, ekskluditaj raregaj esceptoj, ĝis tiu punkto povas alveni la venĝa malamo en menso blindigita kaŭze ĵaluzon, kaŭze manio de fizika kaj pzika posedo de sia similulo. Estas viroj sukuboj de malvera komplekso de supereco kiu vidas nur en la perforto kaj en la venĝo la solvadon je siaj frustracioj, sed ili fakte sin montras kiel mizerajn kazojn de uzo de bruta forto, frukto de granda psikologia malforteco. La virino mortas, sed paradokse restas ŝin la plej fortan.
Ĉu vi pensas pri tio ?
Sì, forse il termine "MATTANZA", ripreso da una lettera di ieri a “l’Unità”, è un po’ forte, ma è quello che senza tanti giri di parole sta avvenedo di questi tempi in Italia e anche in altri Paesi simili al nostro.
E’ anche vero che donne vittime delle violenze più efferate da parte degli uomini ci sono sempre state. Spessissimo vittime degli stessi uomini che credevano di amarle o di averle amate le “loro” donne. Spesso giovani e giovanissime donne che non hanno saputo scoprire in tempo che quell’amore di cui erano destinatarie (o meglio sarebbe dire: “oggetti”), in realtà era soltanto morboso possesso. Non a caso ho scritto “loro” tra virgolette.
Dicevo, ci son sempre stati crimini contro le donne, e si potrebbe pensare che nulla è cambiato. Come sempre più spesso accade, se ne parla a periodi, i media ormai hanno adottato tutti la stessa strategia perversa: si gettano sullo scoop di turno come il falco sulla preda; adesso è il periodo delle “donne ammazzate” (scusate la rudezza) che fa tantissimo audience. Poi quando i “bravi giornalisti” troveranno notizie che fanno più audience ancora, non si occuperanno più di questa che anch’io ho chiamato “mattanza”. Salvo poi ricominciare da capo in un tormentone ossessivo che è esso stesso indice di una società in preda al degrado morale e culturale. Una società sempre più “squilibrata”.
Magari fosse che non sta cambiando niente! Purtroppo si assiste ad una escalation di violenze incredibili nei confronti di persone che hanno solo il torto di amare di più, o di sognare l’amore vero e, come accennavo, di non arrivare a concepire, salvo rarissime eccezioni, fino a che punto può arrivare l’odio vendicatore in una mente accecata dalla gelosia, dalla mania del possesso fisico e psichico di un proprio simile. Sono uomini dominati da un falso complesso di superiorità che vedono solo nella violenza e nella vendetta la soluzione alle loro frustrazioni, ma si rivelano in realtà dei miseri casi di uso delle forza bruta, frutto di una grande debolezza psicologica. La donna muore, ma paradossalmente resta lei la più forte.
Voi cosa ne pensate?
Iscriviti a:
Commenti sul post (Atom)
Nessun commento:
Posta un commento