Estas memevidente.Oni ne faras blogon por sin kaŝi al aliaj. Ankaŭ se ni singardeme multe atentas ne distrumpeti al web tutajn niajn sekretojn, ĝuste ĉar ni scias kian specon de nigra truo estas interreto, kaj kian potencan ilon ĝi estus por ĵeti ŝtonegojn kaj kaŝi katapulton. Tamen ni ne disdegnas de paroli pri ni kun aliaj kiuj fariĝis niajn amikajn, ĵus prezentiĝas al ni okazon. En la esenco blogo estas taglibro kiu volonte ni faras legi al niaj geamikoj por ke ili esprimas iliajn opiniojn.
Kaj la blogoj de aliaj estas notlibreto kie libere ni povas noti niajn opiniojn. Inter geamikoj bloguloj kiuj mi plej asidue frekventas, estas multa juna kaj simpatia knabo kiu nomiĝas Lorenco kaj kiu, rilate al interesaj argumentoj kaj ideoj kiuj li proponas al opinio de aliaj, li ofte superas la adoltojn, kaj la nejunuloj kiel mi.
Antaŭ kelkaj tagoj li aperis kun posto en kiu li rakontis al ni kiel imagis iuj frekventantoj de sia blogo: http://lavocedilorenzo2.blog.kataweb.it/
Inter ĉi tiuj estis, kaj tiuj kiuj Lorenco konas iliajn trajtoj post kiam li vidis ilian foton en la respektivaj blogoj, kaj tiuj de kiuj li konas veran nomon, inkludita subskribanton, aŭ nur kaŝnomon.
Ideon tiom simplan kiom genian, kiu rivelis, laŭ mi, ne nur kompreneblan scivolecon, sed eble ankaŭ bezonon kiun ni havas de pli bone koni niajn interparolantojn, por doni pli grandan konkretecon al amikeco naskita pere de blogoj.
Kompreneble la posto de Lorenco, titolita: “Kiel mi vin imagas”, elvokis scivolemon de la koncernantoj (kiuj volonte akceptis la ludon), sed ankaŭ de aliaj. Tiel ni kaptis la okazon por pli multe ŝerci inter ni kaj pri ni. Ne nur, sed nepre igis iun je sin riveliĝi, je paroli pri si, pri siaj trajtoj, kaj en kelkaj okazoj, je elmontri sian foton. Aferon kiun mi mem faris kaj ankaŭ faris, kun kelkaj hezitoj (oni povas lin kompreni, li estas ankoraŭ minoritatulo), aŭtoro de la posto Lorenco de kiu ni ne konis vizaĝon.
Nun mi volus, kun konsento de nia juna amiko, daŭrigi ĉi simpatian ludon mi petinte kvizon al geamikoj kiuj frekventas mian blogon, aŭ al kiuj preterpase strabas ĝin, sed kiuj neniam rivelis siajn trajtojn, de proponi tiun kvizon: mi petas al ili de publikiĝi en siaj blogoj propran portreton konfuzitan inter 3 aŭ 4 fotojn de malsamaj personoj sed kiuj povus esti interŝanĝitaj por ili (rilate sekso, aĝo aŭ aliaj signoj kiuj oni supozas koni). Poste ni devos diveni kiun estas veran titolulon de blogo. Mi volas neniun kondiĉi, do mi ne indikas nomojn.
Domaĝe ke ideo nune venis al mi, alimaniere volonte mi ankaŭ estus invitinta vin je diveni kiu estis foton pri mi inter iuj aliaj.
Se la ludo plaĉas al vi, antaŭeniĝu kaj vidigu iujn portretojn, inter kiuj estas la via, en viaj blogoj. Mi kredas ke estas tute peninde de skribi ĉi tiu “kvizooo”, se ankaŭ nur unu geamikon akceptas.
Se neniu akceptas la ludon signifas ke ideo estis merd… Aŭ volas diri ke miaj malmultaj frekventantoj ne rivelataj ne amas ludi kun… ili mem.
Certe mi ne faros dramon de tie.
E’ pacifico.Non si fa un blog per nascondersi agli altri. Anche se molto prudentemente stiamo attenti a non sbandierare al web tutti i nostri segreti, proprio perché sappiamo che razza di buco nero è la rete, e che formidabile mezzo sia per lanciare macigni e nascondere la catapulta. Tuttavia non disdegniamo di parlare di noi con gli altri con cui abbiamo fatto amicizia, non appena ci si presenta l’occasione. In fondo il blog è un diario che volentieri facciamo leggere agli amici affinché esprimano le loro opinioni. E il blog degli altri è un bloc-notes dove possiamo liberamente appuntare i nostri pareri.
Tra gli amici bloggettari che io frequento più assiduamente, c’è un simpatico ragazzo molto giovane di nome Lorenzo che, in quanto ad argomenti e idee interessanti da proporre al giudizio degli altri, non di rado dà dei punti agli adulti, e ai “maturi” come me.
Diversi giorni fa se n’è uscito con un post in cui ci raccontava come immaginava alcuni dei frequentatori del suo blog: http://lavocedilorenzo2.blog.kataweb.it/
Tra questi c’erano sia coloro dei quali Lorenzo conosce le sembianze per aver visto la fotografia nei rispettivi blog, sia quelli di cui conosce il nome vero, compreso il sottoscritto, o solo lo pseudonimo.
Un’idea tanto semplice quanto geniale, che ha rivelato, secondo me, non solo la comprensibile curiosità, ma forse anche il bisogno che abbiamo di conoscere meglio i nostri interlocutori al fine di dare maggior concretezza all'amicizia instaurata tramite i blog.
Ovviamente il post di Lorenzo, intitolato: “Come vi immagino”, ha suscitato la curiosità dei diretti interessati (che volentieri sono stati al gioco), ma anche quella di altri. Così abbiamo colto l’occasione per scherzare ancor più tra noi e su di noi. Non solo, ma inevitabilmente ha indotto più di uno a svelarsi, a parlare di sé, del proprio aspetto e in qualche caso a far vedere una propria fotografia. Cosa che ho fatto io stesso e, con qualche titubanza (c’è da capirlo è ancora minorenne), anche l’autore del post Lorenzo che non sapevamo che aspetto avesse.
Ora io con il permesso del nostro giovanissimo amico vorrei continuare questo simpatico gioco chiedendo agli amici che frequentano il mio blog, o che lo sbirciano di passaggio, ma che non si sono ancora rivelati nel loro aspetto, di proporre questo quiz: chiedo loro di pubblicare nei propri blog un loro ritratto confuso tra 3 o 4 altre foto di persone diverse che però potrebbero essere scambiati per essi (per sesso, età o altri indizi che si presume di conoscere). Poi noi dovremo indovinare chi è il vero titolare del blog. Non voglio condizionare nessuno, quindi non faccio nomi.
Peccato che l’idea mi è venuta solo ora, altrimenti anch’io vi avrei invitati volentieri a indovinare qual’era la mia foto tra alcune altre.
Se vi piace il giochino, fatevi avanti e fate vedere qualche ritratto, tra cui il vostro, nei vostri blog.
Anche un solo amico che accetta il “quiiiz” mi basta per credere che sia valsa la pena di scrivere questa cosa. Se nessuno sta al gioco vuol dire che l’idea era proprio una cag…. Oppure significa che i miei pochi frequentatori non rivelati non amano giocare con … sé stessi.
Di certo non ne farò un dramma.
...........................................................................................................
Nessun commento:
Posta un commento